Zapraszamy do wysłuchania homilii oraz konferencji ks. Andrzeja Wójcika wygłoszonych na naszym dniu skupienia.
CO JEST W MOIM SERCU…
Jezus przychodzi jako światło. Wybranie ciemności, to jest niechęć odkrycia tego, co jest w moim sercu. Nie wystarczy jednak odkrycie tego. Jezus nie tylko odkrywa i w ten sposób sądzi, ale wcześniej jest słowo, które mówi, kim jestem, mówi, co jest ważniejsze od tego, co jest grzechem, co człowiek ma w sobie. To streszcza się w Jezusowym słowie: „Pójdź za Mną”. To jest spotkanie, które jest początkiem wielkiej przemiany serca. Jezus przychodzi, powołuje nas, ale chce, żebyśmy coraz bardziej poznawali, co jest w naszym sercu, nie dlatego, żeby się tego przestraszyć, ale żeby być wdzięcznym za to, że Jezus chce ze mną rozmawiać i że mnie powołuje. Wtedy dopiero możemy się zmieniać, wtedy otwieramy się na łaskę, którą On chce nam dać przez swoje słowo i przez swoje Ciało i Krew, którymi nas karmi.
.
DZIĘKCZYNIENIE
Bóg przez swojego Ducha Świętego chce nas nauczyć dziękczynienia i obdarzyć nas nim. Dlatego, że dziękczynienie jest najbardziej prawidłową i sprawiedliwą postawą naszego życia i naszego serca. Grzech rodzi się, kiedy człowiek nie jest wdzięczny, kiedy mówi, że nie ma za co dziękować albo nie widzi tego.. Bóg się rodzi, przychodzi do nas jako Dziecko, żeby człowiek już nie mówił: muszę to zrobić, ale żeby mówił: chcę! Bóg pragnie, żeby to się stało naszą naturą i żeby nasza ofiara była wejściem w Boski dialog, w rozmowę w Duchu Świętym, którym jest Eucharystia. Jezus jest Barankiem Ofiarnym, którego się składa jako dziękczynienie Bogu. Można powiedzieć, że On jest Barankiem również po to, żeby nas samych przemienić w dziękczynienie. Sami z siebie nie jesteśmy bowiem w stanie dojść do tego, żeby rzeczywiście przyjąć do serca przesłanie Pisma Świętego, które nam mówi: „W każdym położeniu dziękujcie”. Trzeba prosić o to Ducha Świętego, który jest wzajemnym dziękczynieniem między Ojcem i Synem, a nam to dziękczynienie jest dawane, żebyśmy potrafili być jak Bóg.